Een zeer tumultueuze zomer maakten we mee afgelopen jaar. Eerst zouden we zakken naar derde klasse, ook wel IP genoemd. Maar op de laatste speeldag van de jeugd gaf Meeuwen zijn 5e forfait met hun U17. Dit forfait zou hen zuur opbreken, want hierdoor kregen ze een algemeen forfait aan hun broek met een voor in 2e klasse verplichte jeugdploeg. En dus werd de licentie ingetrokken van Meeuwen en werden zij hierdoor de eerste daler. FT Tongeren kreeg alzo de kans om hun plaats opnieuw in te nemen in 2e klasse, maar zij bedankten. En zo kregen wij dezelfde vraag als Tongeren om onze plaats terug in te nemen. Wij dachten geen seconde na, ondanks het feit dat we eigenlijk een ploeg hadden gevormd om in 3e klasse aan te treden, met vooral een uitgelezen kans aan een aantal jongeren van Racing Genk FT en Eisden Dorp. Echter door de keuze van het bestuur om toch aan te treden in 2e klasse kregen zij geen heel seizoen de kans om te groeien, doch slechts enkele maanden. En dat we niet hebben stilgezeten bewees de nieuwe website die bij aanvang van dit seizoen ook werd gelanceerd. De nieuwkomers voor dit seizoen waren Lenne Tulleners & Fabio Lardenoije van Eisden Dorp, Rune Visovisek van Racing Genk FT en Patrick Sabak van Racing Mechelen. Jari Mignolet nam de plaats in van Dario Cordeiro onder de lat en onze eigen jongeren Arne Lecok & Yassine Jarir kregen een plaatsje in de A-kern dat dan op sleeptouw getrokken werd door kapitein Aatif Bouyalaoui, samen met Joost Mignolet, Anir Mazili & Filip Karafiloski. Een goede mix voor 3e klasse leek ons. Maar hoe snel kunnen ze een tempo hoger spelen in tweede?
De voorbereiding verliep hoopvol. Met een overwinning tegen Wellen, Genk United en Bodemflex deden de zenuwen bij velen opnieuw een normalere toestand aannemen.
Doch de eerste competitiewedstrijd op Borgerhout is altijd lastig. Zeker die eerste, want iedereen staat op scherp en de klinkende namen klonken ook op het veld. Waren onze jongens dan slecht? Neen, in tegendeel! Maar daar waren we nog niet tegen opgewassen. Eindstand 11-3. De match tegen Wellen zou anders worden, maar ook nu grepen onze jongens naast puntengewin. Zo zie je maar dat een oefenpartij nog iets heel anders is dan een competitiewedstrijd. Toch wel een domper, daar we hier wel hoop hadden op puntengewin, maar het werd helaas in eigen huis 4-7. Dan maar de week nadien tegen Defra Herstal? Met de langdurig gekwetste Lardenoije en de instabiele Sabak keek het bestuur ook al uit naar versterking. We gingen niet opnieuw de fout maken om te wachten tot de winterstop om dan alweer in een uitzichtloze positie te belanden. Want de huidige kern voldeed niet aan de noden van 2e klasse. Soufiane Boumedienne kwam ons versterken, daar hij op een zijspoor zat bij Racing Genk FT. En opnieuw werd het een net niet spelletje met de kantelmomenten in het voordeel van de bezoekers. We vonden Herstal niet echt superieur aan ons, maar de bezoekers wisten uiteindelijk toch te winnen met 3-7. De trip naar titelkandidaat Aarschot was dan weer eentje waar niets moest. De 9-2 eindstand was niet overdreven, want Aarschot was gewoon beter. De weken daarna was het opnieuw een moeilijke periode voor de sportieve leiding, want Aarschot benaderde onze kapitein op hun gekende wijze. Maar na een goed gesprek bleef Aatif toch aan boord in Houthalen. De partij thuis tegen Vilvoorde werd het nog maar eens duidelijk dat onze jongens een moeilijk seizoen tegemoet gingen. Vilvoorde bleek een maat te groot en we verlieten de Beker van België met een roemloze 1-9 pandoering. De spelersgroep bleef er echter in geloven, al had Visovisek al aangegeven dat het te moeilijk werd met het werk en hij de moed niet vond om verder te doen. Maar de rest van de groep bleef gretig trainen en trok vol goede moed naar Racing Genk FT met nieuwkomer Paolo Sabak aan boord. Daar speelden we misschien wel de beste eerste helft van ons seizoen. We speelden de thuisploeg van het kastje naar de muur en gingen rusten met een 1-5 voorsprong. Maar toch werd het varkentje nog niet gewassen, want begin 2e helft valt kapitein Bouyalaoui uit en konden we geen vuist meer maken. Eindstand, een pijnlijke 9-6. De week nadien werd opnieuw geprobeerd om de heropstanding te tonen tegen titelpretendent Standard Luik. En opnieuw speelden we een degelijke 1e helft maar in de herneming werd het klasseverschil opnieuw duidelijk en vooral ook de krappe “echte” kern van ons. Want fysiek gingen we ten onder en we werden daar zeker niet bij geholpen door de wedstrijdleiding die ervoor zorgde dat nieuwkomer Sabak meteen 5 weken schorsing kreeg voor protest bij zijn rode kaart. Dus trokken we naar Zutendaal met een veredelde a-kern, aangevuld met nog meer jongeren. Opnieuw begon de wedstrijd goed, maar opnieuw moesten we in de herneming het onderspit delven tot coach Mignolet samen met Cordeiro de powerplay probeerden. We kaapten nog net een punt mee uit Zutendaal en dat gaf vertrouwen. Een vertrouwen dat nodig was om de week nadien tweede provincialer Heusden te bekampen in de Beker van Limburg. De wedstrijd werd knap aangepakt door de thuisploeg, maar Houthalen wist uiteindelijk wel verdiend door te stoten na een 4-8 zege. Dan kwam nog een titelpretendent Lier op bezoek. En tegen titelpretendenten hebben onze jongens nog niet voldoende ervaring om hun tanden te laten zien. Met teveel respect voor de tegenstander werd die wedstrijd onmondig verloren met 2-10, ondanks versterking van nieuwkomer Ayoub Chaieb, die nog wat tijd nodig heeft. Maar het bestuur zat niet stil en sloot meteen Khalid Nait Chrif terug in zijn rangen, nadat hij aan de deur werd gezet bij Zutendaal. De licht geblesseerde Nait Chrif deed wel al mee in de super belangrijke wedstrijd tegen Brussels. En jawel, “eindeljik” werd er gewonnen in de competitie tegen een rechtstreekse concurrent in de strijd om de degradatie. De week nadien moesten we de trip maken naar Borlo voor de beker van Limburg en met een veredelde a-kern aangevuld met beloften werden we genadeloos uitgeschakeld met 7-2. De verplaatsing naar Ranst werd gemaakt met alweer een zoveelste versterking. Karim Talmssou (nog een jeugdproduct van Houthalen) kwam over van FT Winterslag. Maar ondanks dat werd een stugge wedstrijd op Ranst verloren met 1-0. De thuiswedstrijd tegen Schaarbeek was er dan weer eentje die “moest” gewonnen worden. Helaas, de Antwerpse Brusselaars konden het dubbeltje op zijn kant in hun voordeel beslechten en we verloren zeer pijnlijk de wedstrijd met 5-7. Zo sloten we de eindronde af met een slecht gevoel en het bestuur liet er opnieuw geen gras over groeien.
Zo werd Oronzo Vescera aangetrokken als nieuwe T1 en nam Tom Mignolet de taak als assistent T1 op zich. De terugronde begon vooral voor de nieuwbakken coach als een studieronde met de eerste 4 wedstrijden waarin niets moest en alles geprobeerd kon worden. In die terugronde haakte Lenne Tulleners af met werk en keerde Lardenoije terug uit blessure. Voor coach Vescera werden die wedstrijden dan ook gebruikt om iedereen grondig te testen op wedstrijdniveau. Ik moet je niet vertellen dat de 4 wedstrijden tegen Borgerhout, Aarschot, Herstal en Genk werden verloren. Die laatste tegen Genk deed vooral pijn om de manier waarop. En dus werd er grondig aan de spelersboom geschud. Joost Mignolet haakte om persoonlijke redenen af en ook de broers Sabak stuurden hun kat, maar de rest bleef ervoor gaan. Zo bleek in de wedstrijd op Standard al een kentering voelbaar. Lange tijd hadden we uitzicht op puntengewin en jongeling Kuteh (nog maar 15j) viel op in het oog van de coaches. Doch de match waarin het allemaal moest gebeuren tegen Zutendaal draaide uit op een sisser. De bezoekers waren net dat tikkeltje slimmer en konden de zege mee naar Zutendaal nemen, 3-5. De match in Brussel moest gewonnen worden om nog mee te strijden voor het behoud. En jawel hoor, in een tumultueuze partij werd er met 4-8 gewonnen. We waren nog niet dood. En de moed zat goed. Zo goed zelfs dat de week nadien dé verrassing van het seizoen werd behaald op Lier. Lier deed nog volop mee voor de titel, maar onze jongens gooiden hen uit titelstrijd door met 5-6 te gaan winnen! We stonden voor het eerste uit de gevarenzone dit seizoen. De ambitie en het geloof in het behoud kregen meer en meer kracht. Die was nodig om de uitgestelde wedstrijd te winnen in Wellen. Een vroege 2-0 achterstand in kadoverpakking werd nog omgezet in een 2-4 zege. Maar het ongeloof kwam vanuit een heel andere hoek. Want Genk ging onderuit in Brussel en Ranst verloor van Schaarbeek. De laatste 2 wedstrijden werd zo nog 2 finales. En je zag meteen de druk waarmee onze jongens speelden tegen Ranst. De Antwerpenaren hadden geen genade en wonnen de partij met 4-8. Alles draaide dus om die laatste wedstrijd in Schaarbeek. Als we die nog konden winnen, werd de degradatie vooralsnog ontlopen. Maar Schaarbeek nam een vliegende start en liep uit tot 5-2. Nadien keerden we terug in de wedstrijd. Bij een 6-5 stand werden 2 hele goede opportuniteiten niet benut op de gelijkmaker. De voetbalwet werd dan duidelijk en de wedstrijd werd verloren met 8-5. Doodjammer, maar de degradatie was een feit, want ook Brussel en Zutendaal wonnen hun finale tegen Herstal en Borgerhout, waardoor wij en Brussel degraderen naar 3e klasse volgend seizoen.
Wij willen graag alle sponsoren bedanken voor alweer een memorabel seizoen dat helaas met een valse noot eindigde. Ook alle medewerkers / vrijwilligers die zich elke week inzetten voor de club worden via deze weg nog bedankt voor hun bijdrage. Zonder hen is een club runnen niet mogelijk.
Na dit seizoen nemen we afscheid van kapitein Aatif Bouyalaoui die ons na 4.5 seizoenen verlaat en naar Aalst trekt. Fabio Lardenoije verkast naar Racing Genk FT. Arne Lecok trekt dan weer naar Full Hasselt. We nemen verder ook afscheid van Filip Karafiloski en Soufiane Boumedienne. We wensen elk van hen alle succes toe in hun verdere futsal carriere!
Weldra volgt er meer nieuws over nieuwkomers, blijvers en vertrekkers……
